Rozdział 2

   Lekcje minęły bardzo szybko i zanim bliźniaczki się zorientowały siedziały już w autobusie. Fanny jak zwykle z tyłu pośród podziwiaczy, dziewczyna tak właśnie nazywa osoby, które ciągle krzątają się w okół niej.
   Sophia siedziała pośrodku autobusu, obok okna. Tym razem wyjątkowo jej głowy nie zaprzątało pytanie Jak Fanny to robi? Dlaczego wszyscy ją tak uwielbiają?, a cudowny brązowowłosy. Co się z nią działo? Dziewczyna nigdy nie myślała o chłopaku. To była dla niej nowość. Ale te jego dołeczki w policzkach, te jego cudowne, nieułożone, brązowe włosy. Sophia zarumieniła się. Przestań! Nie myśl o nim! Nawet go nie znasz. Zganiła się w myślach.
   Była odwrócona twarzą do okna. Nawet nie zauważyła, że ktoś usiadł obok niej. Dlatego nic dziwnego, że kiedy poczuła dotyk na ramieniu, aż podskoczyła.
-Wybacz. Nie chciałem cię wystraszyć. - To był on! To był on! To ten chłopak. Serce Sophii o mało co nie wyskoczyło z jej piersi.
-Nic się nie stało. - Wyjąkała. Czy tu naprawdę jest tak gorąco, czy tylko jej się wydaje?
-Jestem Len. A ty? - Chłopak wyciągnął dłoń w kierunku Sophii dziewczyna spojrzała na nią i podniosła wzrok. Spojrzała prosto w jego piękne brązowe oczy. Szesnastolatka momentalnie spuściła wzrok.
-Sophia. - Wyszeptała, poprawiła okulary i podała mu dłoń.
-Zawsze tak cicho mówisz? - Zapytał z szerokim uśmiechem.
-Jak ci nie odpowiada to możesz się przesiąść. - Odgryzła się, mówiąc trochę głośniej niż poprzednio. Chłopak zaśmiał się, a Sophia zrobiła się cała czerwona. Po co ja się w ogóle odzywałam? Pomyślała.
-Widzisz? Trzeba było tak od razu. - On chrząknął! To takie urocze! CO!? Opanuje się dziewczyno! Zganiła się.

   Reszta drogi upłynęła w milczeniu. Autobus się zatrzymał. Fanny wysiadła, a jej odejściu towarzyszyły smutne westchnięcia. Sophię pożegnało ciche Do jutra. Wypowiedziane przez Lena. Dziewczyna głupio się zarumieniła i wysiadła z autobusu.

-O kim tak myślisz? - Fanny zapytała siostry. Wszystkie twarze przy stole spojrzały na nią. Dziewczyna się zarumieniła.
-Nie o kim. Tylko o czym. Zastanawiam się czego musimy się nauczyć na jutro. Tobie też radzę o tym pomyśleć. - Odpowiedziała. Rodzice dziewczyn skierowali głowy w stronę Fanny, na jej twarzy wykwitł triumfujący uśmieszek. Kochała siostrę, ale uwielbiała jej dokuczać, a teraz mogła to zrobić. Już miała odpowiedzieć, że to był pierwszy dzień szkoły i nie ma żadnych lekcji, ale zobaczyła błagającą minę siostry. Nie powiedziała, więc tego co miała.
-No w sumie... chyba masz rację. - Odpowiedziała, a wszyscy wrócili do jedzenia.


-Możesz oszukać wszystkich, ale mnie nie. Co się z tobą dzieje? - Fanny zaczęła martwić się o siostrę i kiedy tylko weszły do pokoju, zatrzasnęła drzwi  spytała siostry. Sophia udała, że nie słyszała.
-Soph! - Oburzyła się Fanny. - Nie udawaj głuchej!
-Przestań już! Nie muszę ci nic mówić! A ty nie uważałaś na lekcjach i teraz nie jesteś w stanie wkraść się do moich myśli! - Odkrzyknęła Sophia. To zraniło Fanny do żywego. Dziewczyna postanowiła, że nigdy więcej nie odezwie się do siostry bliźniaczki i nigdy jej nie pomoże.

______________________________________________________________________

   Kolejny rozdział dodany! Szkoda tylko, że jest taki słaby. Obiecuję poprawę, naprawdę. Na usprawiedliwienie dodam, że był pisany na szybko. 

   Rozdział 3 będzie dopiero za dwa tygodnie.